سیرم از زندگی و از همه کس دلگیرم

 

آخر از این همه دلگیری و غم می میرم

 

 پرم از رنج و شکستن، ‌دل خوش سیری چند ؟

 

دیگر از آمد و رفت نفسم هم سیرم

 

هر که آمد، دل تنهای مرا زخمی کرد

 

بی سبب نیست که روی از همه کس می گیرم

 

تلخی زخم زبان و غم بی مهری ها

 

اینچنین کرده در آیینة هستی پیرم

 

بس که تنهایم و بی همنفس و بی همراه

 

روزگاریست که چون سایة بی تصویرم

 

دلم آنقدر گرفته است، خدا می داند

 

دیگر از دست دلم هم به خدا دلگیرم

نوشته شده در پنج شنبه 29 فروردين 1391برچسب:,ساعت 17:23 توسط مونا| |